16 november

Lieve volgers,

De tijd gaat veel te snel hier, ik zit al bijna op de helft van mijn drie maanden en heb nog zoveel dingen wat ik wil gaan doen.

De afgelopen week heb ik weer behoorlijk wat mee gemaakt, veel leuke dingen maar ook de kant van Afrika bekeken waar je toch niet omheen kan..

Zo ben ik samen met Justus de jongen waar ik in een eerder verslag over vertelde naar een slobbenwijk in Kampala geweest. Toen ik daar rond liep wist ik niet wat er door mijn hoofd heen ging..
Huisjes van een paar takken wat met een beetje regen in elkaar valt.
Kinderen met kapotte kleding, soms een doekje voor ipv kleding en geen schoenen.
De weg is slecht, veel troep overal en het stinkt er behoorlijk.

We zijn naar een groot veld gegaan waar ik denk ongeveer 50 kinderen aan het voetballen waren, naast dat veld stond een gebouw wat slecht gebouwd is en leeg van binnen maar prima om te zitten.
Justus werkt voor een organisatie die deze straatkinderen overdag van de straat wil hebben, natuurlijk het liefst ook in de nacht maar dat is niet te realiseren.
Ze spelen voetbal met de kinderen, leren de kinderen normen en waarden en geven wat engelse taal.
De kinderen hebben vreselijke wonden, bijt-snij en schaafwonden.
Samen met Justus heb ik de wonden verzorgd, materiaal was daar ook via de organisatie.

De meest verschrikkelijke verhalen kreeg ik te horen, meisjes van 8 tot 14 jaar die in de nacht als prostituee de straat op gaan. Ze vragen 500 shilling, dat is misschien 0,18 eurocent en de mannen mogen alles met ze doen. Alles voor een beetje geld..

Ik vond het heel bijzonder om daar een hele dag te zijn, ik ga ook zeker nog eens weer langs om mijn steentje bij te kunnen dragen daar..

Even een klein stukje over het verkeer, ik wist dat het een drama was maar nu weet ik het zeker!
Twee keer een botsing gehad met een taxi, gelukkig is het goed afgelopen!!
1ste keer zat ik achterin en reed een andere taxi achteruit die had ons niet gezien en knalt zo tegen de zijkant op.
De deur kon niet meer open, na 10 minuten was die open dus ik wou vluchten en een andere taxi nemen.
Maar ze deden de deur weer dicht om te kijken of die het nu weer deed, nee dus weer dicht. Zo toen die na een tijd open was ben ik er echt uit gegaan, drama!

De tweede keer reden we vollop tegen een andere taxi aan, die stil stond.
Ik schrok me dood.. met deze chauffeur had ik het helemaal gehad het regende en hij slipte gaf mega veel gas en tolde zo de weg over.. naar de andere kant.
Met veel geluk kwamen we weer op de goede weghelft en niks geraakt!!

Samen met Ritah ben ik naar een introductie geweest, dat houd in voor je gaat trouwen ga je de hele familie ontmoeten..
Geloof me ik ben blij dat we met pasen eieren eten, met een verjaardag familie over de vloer hebben en andere gelegenheden want als ik zo de hele familie moest ontmoeten trouwde ik niet meer haha!!

Maar het feest is prachtig, de decoratie is super mooi! Je gaat met zijn allen eten, iedereen ziet er prachtig uit en er word gedanst! Zo hadden deze mensen een dansgroep ingehuurd, prachtig om te zien! Het lijkt al een beetje een bruiloft..
De man moet heel maar dan ook heel veel cadeau's voor de familie van de vrouw kopen. In Nederland vraag je om de hand that's it haha, zo makkelijk gaat het hier niet..
Ze kwamen aan met heeeel veel frisdrank, heel veel eten, koelkast en vriezer, oven, allemaal manden met spullen ik kon niet zien wat hier in zat.
Nou alles op de grond voor de familie neer gezet begint het te regenen, niet zo'n klein beetje ook. Dus alles kon weer terug in de auto, dramaaaa!!!!

En ik mooie schoenen gekocht, hoge hak een traditionele oegandese jurk aan..
Moest door de modder, gras, slechte wegen met stenen naar de auto lopen.
Niet weten dat het hele dorp buiten de hekken naar het feest aan het kijken was.. god ik heb me nog noooooit zo ongemakkelijk gevoelt.
Ten eerste was het al lachen een blanke in zo'n jurk en dan nog hoe ze liep.. wat was ik blij dat ik heel over was zonder te vallen!!

Liefs,
Bianca