Terugblik 3 maanden - Reisverslag uit Mpigi, Oeganda van Bianca Soer - WaarBenJij.nu Terugblik 3 maanden - Reisverslag uit Mpigi, Oeganda van Bianca Soer - WaarBenJij.nu

Terugblik 3 maanden

Blijf op de hoogte en volg Bianca Soer

03 Januari 2015 | Oeganda, Mpigi

Lieve allemaal,

Wat is mijn laatste maand snel gegaan! Wat betekend dat ik meer dan 100% genoten heb van alles wat ik gedaan heb..
Ik ben de laatste maand met name bij de kinderen geweest, genoten van de gezelligheid in en rondom het huis!

De kerstdagen en het nieuwe jaar vieren samen met de kinderen, in gedachten stil staan bij het feit dat er kinderen zijn die het nieuwe jaar niet zouden vieren als Gini er niet geweest zou zijn.
Wat een werk doet ze, echt heel veel respect..
We hebben heel veel gekookt met zijn allen, lekker gegeten, samen gedanst en cadeautjes uitgepakt!
Wat een lach op die gezichtjes, wauw!
Het was zo speciaal om dit hier mee te mogen maken!
Toen het twaalf uur was hebben we de kerstboom in de brand gestoken, traditie hier! Alle kinderen waren nog wakker.. zo leuk.

Mijn drie maanden zitten er bijna op, je mag best weten ik ben er ziek van om afscheid te nemen..
Jeetje wat kun je jezelf hechten aan die lieve kinderen!
Natuurlijk hopen dat ik weer eens terug zou komen maar nooit weten wanneer dat zou zijn..

In deze drie maanden heb ik veel gezien, gehoord en gevoeld..
Mijn gedachten zijn misschien wel voor 150% veranderd over het land dan dat het voor die tijd geweest is.
Geld, geld, geld.. het grootste probleem hier. De bevolking doet alles maar dan ook alles voor geld, tot grote verbazingen en ergenissen van mij af en toe..
Daarbij kun je maar wel zien hoe groot het probleem dan is.
Ik hoorde iemand zeggen; 'blanke gaan niet naar de kerk en bidden niet, dat is logisch die hebben geld zat.'
Als of je moet bidden om geld te krijgen, dat is dus wat de mensen hier vragen van god..
Het bidden wanneer je weet dat je nog maar even te leven hebt, wanneer een goede vriend of familielid ziek is of wanneer je dreigt je baan te verliezen dat alles probeerde ik ze duidelijk te maken.
Maar dan blijkt dat zoiets niet echt het einde van de wereld is..
Ik ben er des te meer maar achter gekomen, geld maakt niet gelukkig maar wat is het fijn dat er mensen zijn die je liefde geven zonder ook maar het onderwerp geld te gebruiken.

In deze drie maanden ben ik niet alleen heel hecht geworden met de kinderen, ook met iedereen die hier werkt en zijn steentje bij draagt..
Dit zijn voor mij bijzondere vriendschappen geworden, het even met elkaar praten als het wat minder gaat.. filmpjes kijken samen op een avondje, samen de hoofdstad in om gezellig te shoppen en samen het werk doen.

Ik heb zoveel geleerd in mijn tijd hier, vooral wat ik wel wil en vooral wat ik niet wil.. 
Heb veel kunnen nadenken over alle dingen die ik mee gemaakt heb hier, zo'n bijzondere ervaring die niemand maar dan ook niemand me meer afneemt..
Wat ben ik blij dat ik deze kans heb gegrepen!

Vanaf het moment dat Isabel hier binnen is gekomen heb ik een mama voor haar kunnen zijn, samen op een kamer slapen, de fles geven, in bad doen maar dan toch ook het belangrijkste haar liefde geven wat ze waarschijnlijk weinig tot niets heeft gehad. Te zien aan binnenkomst.
En wat is het een tevreden meisje, nu 9 weken oud.. ze kan soms de hele dag door lachen! Geen tijd om te slapen.. geniet momentjes!
Voor mij ook zo'n bijzonder moment om te zien hoe snel een baby er beter uit gaat zien, aan het genieten is en zich thuis en geliefd voelt.
Ik geloof voor 200% dat het voor iedereen het beste gevoel zou zijn om zoiets voor een kind te kunnen doen..

Ik wil iedereen bedanken die mijn verhalen heeft gevolgd, mij berichtjes heeft gestuurd of even een telefoontje gedaan heeft..
Zover weg van alle mensen die je lief hebt, dan kan dat je zo goed doen!

Eerst een moeilijk moment om alles hier achter te laten, afscheid te nemen en goodbye te zeggen..
Waarna ik in het vliegtuig zal zitten en ook weer heel blij ben om iedereen in Nederland te gaan zien!

Mijn jaar 2014 kon niet mooier eindigen en mijn jaar 2015 niet beter beginnen op deze plek!
Er gaan zoveel mooie dingen gebeuren in 2015, alles ga ik mee maken met deze ervaring erbij!

Dinsdag 6 januari om 14.00 zal ik in Amsterdam aankomen, ik hoop iedereen snel te gaan zien!

Hele dikke knuffel!

  • 03 Januari 2015 - 08:06

    Patrick:

    Tot aankomende week trientie we kunnen niet wachten!!!

  • 03 Januari 2015 - 08:35

    Liesje :

    We hopen jou ook weer gauw te zien en al je verhalen te horen.
    geniet de laatste 2 dagen nog flink van de Kids en alles er om heen.
    een veilige terug reis en tot gauw.

  • 03 Januari 2015 - 09:48

    Marianne:

    Lieve Bianca. Ik geloof het heel graag dat je het heel moeilijk krijgt met het afscheid nemen.
    Als ik al die foto's zie met die lieve glimlachen op het gezicht van de kinderen, dan smelt je toch weg!!
    Wat jij betekend hebt voor de kids daar en natuurlijk jou collega's waar je een band mee hebt, is natuurlijk met de pen niet te beschrijven!!!
    Maar denk ,als je het heel moeilijk hebt, wat voor lieve familie en vrienden je hier in Nederland hebt , die jou ook erg missen en jou graag weer in de armen willen sluiten. Ik weet dat neemt je verdriet niet af maar we hopen dat het je een beetje troost geeft!! Geniet nog heel even en dan mogen wij weer van jou genieten, met je mooie verhalen en foto's. Tot gauw skattie en goeie reis!!

  • 03 Januari 2015 - 09:58

    Klaasje:

    wat een mooi verhaal, wat heb je genoten en wat zal je verdrietig zijn bij het afscheid.
    Dit heb je de kinderen kunnen geven, en pakken ze je niet meer af.

  • 03 Januari 2015 - 10:33

    Linda Timmerman:

    mooi verhaal weer Bianca!
    Super ervaring, en wat knap dat je dit ales gedaan hebt voor jezelf en de kinderen daar, respect!
    groetjes linda Timmerman.

  • 03 Januari 2015 - 10:59

    Christien Marga:

    Ik sluit mij helemaal aan bij de woorden hierboven... Een heel warm afscheid daar, een goede reis en een fijn ontvangst hier, Bianca!! Je komt toch ook eens weer langs op de woonlocatie met al je verhalen, foto's en natuurlijk je zelf??? Lieve groetjes, Christien Marga.

  • 03 Januari 2015 - 11:06

    Lisette:

    Lieve Bianca,
    met heel veel plezier heb ik steeds je verhalen gelezen. Vaak ben ik in de lach geschoten, bijna omgevallen van verbazing of voelde ik een traantje prikken. Meid, je kunt fantastisch boeiend schrijven! Daar heb je natuurlijk ook wel de juiste stof voor in deze periode...!
    Ik kan me heel goed voorstellen dat je opziet tegen het afscheid hoor, dat zal zeker niet makkelijk zijn. Al deze mensen zijn een enorm belangrijke rol in jouw leven gaan spelen en ze zullen in je hart met je mee gaan. Maak er een mooi en bijzonder afscheid van en geniet nog zoveel je kunt!
    Hele goede reis terug hoor!
    Liefs, Lisette.

  • 03 Januari 2015 - 12:10

    Ineke:

    Mooi om weer mee te mogenlezen en ja, de verschillen in wat er echt toe doet ga je zo voor jezelf wel beseffen. Weer iets heel bijzonders in jou rugzak.

    Gr.
    Ineke

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Oeganda, Mpigi

Bianca Soer

He! Ik ben Bianca, 21 jaar oud en kom uit Hardenberg. In juni ben ik afgestudeerd als verpleegkundige wat mij heeft doen besloten om op vijf oktober a.s. te vertrekken voor 3 maanden naar Uganda. Om hier mijn steentje bij te kunnen dragen in The Home of Hope and Dreams van Gini Pullen. Ben je benieuwd naar mijn avonturen in Uganda? Volg me dan!

Actief sinds 28 Sept. 2014
Verslag gelezen: 1679
Totaal aantal bezoekers 7410

Voorgaande reizen:

05 Oktober 2014 - 06 Januari 2015

Vrijwilligerswerk Uganda '14/15

28 September 2014 - 31 December 2014

Mijn eerste reis

Landen bezocht: